Depresyona Gireceksin, Belki İntihar Edeceksin

Üç gün evvel Twitter'da şu anket sorusunu paylaştım: "Ailenizle, akrabalarınızla, arkadaşlarınızla ya da diğer yakınlarınızla paylaşmaktan çekindiğiniz fikirleriniz var mı?"

Katılımcıların üç seçenek arasında yaptığı seçimlerin dağılımı şöyle oldu:

57% Evet, çok sayıda
31% Evet, bir iki konuda
12% Hayır, hiç yok

Yani, Türkiye halkının demeyeyim ama en azından benim paylaşımlarımı takip edenler arasında bu ankete katılım gösterenlerin %88'i, fikirlerini aileleriyle, akrabalarıyla, arkadaşlarıyla ya da diğer yakınlarıyla paylaşmaktan çekiniyor. Dahası, %57'lik bir çoğunluk sadece bir iki değil, çok sayıdaki fikrini paylaşmaktan çekiniyor!

Veliler, Nebiler, Süpermenler

Bir tvit:

İbrahim (as) evine gelen melekleri tanıyamıyor yemek ikram ediyor ama bizim veliler kalplerden geçenleri biliyor, Musa (as) denizin yarılmasını bekliyor bizim evliya su üstünde yürüyor. Bak sen şu işe! Nebiler bir evliya kadar olmamış... Gel de bu keramet masallarına inan şimdi.

— Fehmi İlkay Çeçen (@Nahl128) June 9, 2019

1. Tviti yazan kişi, herhalde şu eşitsizlikleri vurgulamak istiyor:

Melekleri tanımak < Kalpten geçenleri bilmek

Veli < Nebi

İyi ama nereden biliyoruz bütün bunları? Aklı başında bir insan, "Kalpten geçenleri bilmek, melekleri tanımaktan daha zordur" gibi bir iddiada bulunabilir mi?

2. Ya da: Nereden biliyoruz veli ve nebilerin varolduğunu, aralarında bir hiyerarşi bulunduğunu, hangisinin hiyerarşide önde geldiğini ve neler yapabildiğini, yapamadığını? Sürekli böyle büyük iddialarda bulunmak neden? "Bilmiyorum" ya da "Emin değilim" demek neden bu kadar zor?